Siła ciosu

Maxio

Tylko cios decyduje mawiali bokserzy, dajc w swojej taktyce pierwszenstwo silnemu ciosowi.
Przepisy nieco się zmienily i ograniczaja znaczenie taktyki silnego ciosu. Rekawice maja rozne wagi a czas walki ulegl skroceniu. Co zmniejsza mozliwosc zakonczenia walki przez nokaut.
Silny cios pozostaje nadal ważna bronia lecz inne aspekty w walce sa również ważne.

Tacy mistrzowie wagi ciężkiej jak Jack Dempsey (ważył ok.86 kg), Rocky Marciano (ok.85 kg), Joe Louis (ok.90 kg) czy Mike Tyson (ok. 98 kg w szczycie formy) nokautowali wielokrotnie pięściarzy znacznie większych i cięższych od siebie. Wnikało to z nieproporcjonalnie dużej w stosunku do masy ciała, siły fizycznej i dużej szybkości (z wyjątkiem Marciano - nie był szybki, ale miał dobry timing i precyzję ciosu). Znane są też przypadki, gdy podczs sparingów pięściarz np. wagi półciężkiej nokautuje zawodnika wagi ciężkiej.
Nokautujące uderzenie to dosyć skomplikowana sprawa, gdyż składa się na nie wiele elementów:
a) siła fizyczna zawodnika - czasami nie musi być ogromna, żeby znokautować przeciwnika, z poniższych powodów
b) szybkość wyprowadzanego uderzenia - niektórzy trenerzy mawiają, że najłatwiej jest znokautować przeciwnika, gdy nie widzi on "nadchodzącego" uderzenia
c) precyzja uderzenia - jak mawiał Jerzy Kulej, "nie ma odpornych na ciosy, są tylko źle trafieni". Jest to bardzo ważny element - zawodnik trafiony mocno "na punkt", tzn. idealnie w czubek brody ma niewielkie szanse na przetrwanie, nawet jeżeli ma tzw. twardą szczękę. Nokaut może być też spowodowany mocnym uderzeniem w skroń, bok szczęki, w okolice wątroby lub w tzw. splot słoneczny - są to czułe punkty
d) timing, czyli zadanie uderzenia we właściwym momencie - tacy wielcy mistrzowie jak Roberto Duran i Alexis Arguello czy chociażby Michael Moorer (gdy walczył w wadze półciężkiej) byli królami nokautu, chociaż nie byli szybcy, mieli jednak bardzo dobry timing, precyzję i siłę fizyczną
e) technika - dobry technicznie zawodnik bije "z ciała", tzn. wykorzystuje ciężar i siłę całego ciała (odbicie nogą, skręt bioder, tułowia, barku, wyrzut ramienia, końcowe zgięcie(haki i sierpy) lub wyprost (c. proste) ramienia. Są pięściarze, którzy biją "z ręki" - takie uderzenia są znacznie słabsze.

Róznorosnosc walki na ringu i ulicy nie pozwala zawczasu przewidziec wszystkich możliwych w walce przypadków. Daltego w taktyce odrzuca się jakiekolwiek bądź schematy i recepty. Zawczasu przygotowane schematy prowadzenia walki ograniczaja dzialanie boksera i czynia je szablonowym.